REISVERSLAG BEZOEK NEPAL DECEMBER 2013

Beste donateurs en vrienden,

Het is vandaag precies een maand geleden dat wij terugkwamen van onze reis naar Nepal en India.Via facebook hebben sommige van jullie al wat foto's en commentaren van ons kunnen zien, maar hier volgt nu een uitgebreider verslag met foto's van onze bezoeken aan de sponsorkinderen, de projecten bij de verschillende scholen en natuurlijk het mobiele oogkamp in de bergen van het Helambu gebied in Nepal.

Ons bezoek aan Nepal begon in de hoofdstad Kathmandu waar wij als vanouds genoten van de sfeer en vreemd genoeg ook de giga drukte.
Op zaterdag, de dag na onze aankomst hadden wij meteen al de eerste afspraak met een van de sponsorkinderen, Deeplove Gurung en zijn vader. Zij waren toevallig ook in Kathandu. Wij kregen te horen dat Deeplove het prima naar zijn zin heeft op school en hele goede resultaten behaald. Krishna zou trouwens onze tolk zijn tijdens het oogkamp zodat wij enkele patiënten konden vragen over hun leven en de problemen die staar in hun leven veroorzaakt.

De dag erna gingen wij naar het Tilganga Oog Instituut voor een rondleiding. Het was indrukwekkend om te zien wat zij daar allemaal doen. Zo maken zij zelf in een speciale ruimte de kunstmatige lenzen die gebruikt worden bij de staaroperaties en ook mochten wij even kort een kijkje nemen bij een echte operatie. Het was een leerzame rondleiding en erg leuk om eindelijk de mensen te ontmoeten waar wij al maanden alleen maar email contact mee hadden! Daarna gingen wij twee zeer warme slaapzakken huren bij onze vrienden van Shona, een trekkerswinkel.
De temperatuur in de bergen kan in december 's nachts namelijk dalen tot ongeveer min 8 graden en aangezien er geen verwarming is heb je dus echt een goede slaapzak nodig.

Op maandag 2 december was het dan eindelijk zover, om 8 uur 's morgens in de bus van het Tilganga Oog Instituut, samen met de 4 chirurgen, verpleegsters, koks en technisch personeel op weg naar Shipghat waar het oogkamp gehouden zou worden! Na een tocht van 4 uur over hobbelige wegen kwamen wij daar rond 12 uur aan. Het bleek dat ze een groot huis ter beschikking hadden gekregen voor het medische team om in te slapen en wij hadden zelfs een eigen slaapkamer! Nadat iedereen zijn spullen in de kamers had gezet, gingen wij te voet naar het dorp. Het plaatselijk community centre werd gebruikt voor alle benodigde onderzoeken en natuurlijk een provisorische operatiekamer. Hiervoor moesten wij wel eerst alle benodigde apparatuur van de bus naar het centrum dragen. Vervolgens ging de technische staf aan de gang om alles op te bouwen inclusief de kostbare en zeer belangrijke elektronische microscopen – aan het einde van de middag was alles klaar.

Na een goede nachtrust gingen wij om 8 uur de volgende morgen weer naar het centrum en de eerste patiënten stonden toen al in de rij.
Mede dankzij de vrijwilligers van het plaatselijke community centre verliep alles probleemloos. De mensen die zich kwamen aanmelden moesten eerst een simpele oogtest doen waarbij zij van een afstand moesten zeggen aan welke zijde er een opening zat in een vierkantje – velen van de patienten kunnen namelijk niet lezen. Dit om te bepalen hoe hun zicht was. Vervolgens werd het slechte oog met een apparaat gemeten en als bleek dat zij inderdaad staar hadden, gingen zij door voor een oogbol meting, een bloeddruk test en een bloedtest om te bepalen of zij suiker hadden.Als ze suiker of hoge bloeddruk hadden, konden ze helaas niet geopereerd worden. De mensen die geen staar hadden werden voorzover mogelijk geholpen met oogdruppels of werden verwezen naar het Tilganga Oog Instituut.

Als de bloedtest goed was werden hun wimpers geknipt en het te opereen oog verdoofd door middel van een prik direct onder hun oog.
Na tien minuten was het dan zover en werden zij de operatiekamer ingeleid. Hierbij hadden ze nog hun gewone kleding aan en alleen een plastic zak om hun voeten zodat zij geen viezigheid naar binnen liepen.

De operatie zelf duurde slechts tussen de 6 en 10 minuten dankzij de methode die Dr. Sanduk Ruit van het Tilganga Oog Instituut heeft ontwikkeld; een kleine incisie / snee aan de bovenkant van de oogbal maken, vervolgens de staar los snijden met een klein 'mesje', de staar eruit zuigen met een vacuümpompje of desnoods met een 'haakje' eruit halen als het uitzuigen niet ging. Daarna werd de nieuwe lens erin geschoven die zich dan zelf vastzet met twee haakjes. Hierna ging er verband op en de volgende dag mocht dit verband er alweer af en als alles goed was konden de mensen dan weer zien! Het was geweldig om dit allemaal te kunnen volgen en filmen en natuurlijk laten wij jullie weten wanneer de film klaar is.
UITEINDELIJK HEBBEN WIJ DANKZIJ JULLIE DONATIES 77 MENSEN KUNNEN HELPEN OM HEN HET ZICHT IN DE OGEN TERUG TE GEVEN - EEN PRACHTIG RESULTAAT!
De jongste patiënt was de 25 jarige Mukta Lal Shrehstra, die op 2 uur lopen van Shipghat woont. In het dagelijks leven beschildert hij Boeddha beelden en verdient daarmee net genoeg voor eten en drinken, maar aangezien hij ruim 3 maanden daarvoor staar kreeg, kon hij dit werk niet meer zo goed doen. Hij had via de radio van dit oogkamp gehoord en had zijn hoop op deze operatie gevestigd. Nadat de dokters de dag na de operatie zijn verband verwijderde was hij zeer gelukkig want hij kon weer goed zien en dus zijn beroep weer oppakken.

Een andere patiënt was de 70 jarige vrouw Saili Tamang die hoog in de bergen woont en wiens 90 jarige man al volledig blind is en niet geopereerd kan worden. Zij is door een buurvrouw naar het oogkamp gebracht omdat zij ook aan 1 oog staar had. Ook zij kon de dag na de operatie weer perfect zien.

Als laatste willen wij de 68 jarige Kazar Tamang noemen. Deze man had staar aan beide ogen en kwam echt als een droevige en gebogen oude man het kamp in. Twee dagen later toen het verband eraf ging begon hij spontaan te dansen toen hij besefte dat hij weer kon zien, een emotioneel moment voor hem en voor ons!

Het was al met al een zeer geslaagd oogkamp ondanks het feit dat wij 'slechts' 77 mensen konden helpen en niet de verwachtte 100 á 125. Dit kwam door busstakingen en problemen veroorzaakt door de verkiezingen die vlak daarvoor op 19 november gehouden werden. Op donderdagmiddag was alles alweer over en gingen de chirurgen terug naar Kathmandu en wij trokken verder de bergen in om onze andere projecten te bekijken en onze sponsorkinderen te bezoeken.

Als eerste bezochten wij Phurpi Sherpa in het bergdorp Malemchi Gaon op 2500 m. waar zij naar de zeer goede Melamchi Gaon Secondary School gaat dankzij sponsoring van een Nederlandse vrouw. Haar prestaties zijn een stuk beter geworden en zij was blij om ons weer te zien. Na twee dagen vertrokken wij weer naar 'ons' dorp Golphu Bhanyjang. Natuurlijk om onze vrienden daar te bezoeken, maar ook om iemand te vinden voor de Nederlandse familie die tot nu toe Munki Tamang hebben gesponsored. Munki is namelijk helaas in september 2013 overleden. Dankzij de hulp van het hoofd van de plaatselijke school, Julphe Chandra Gurung, zijn wij terecht gekomen bij de bijna 80 jarige vrouw Chhiring Sherpa wiens man 6 maanden geleden is overleden en die nu geheel alleen staat. Zij kan de sponsoring goed gebruiken voor haar eten en kleding. Ze was zeer gelukkig en begon spontaan te huilen toen zij hoorde dat ze voor de rest van haar leven sponsoring krijgt.

Vervolgens gingen wij weer richting Kathmandu, maar eerst bleven wij nog een nacht slapen bij onze vriend en Engelse leraar Rajan in Gyalthum. Onderweg naar Gyalthum hebben wij natuurlijk ook het dorpje Chitre bezocht waar dankzij het 1 mei fonds van de VARA er twee openbare toiletten zijn gebouwd voor het dorp en er een nieuwe waterbron is aangelegd voor de school. Een uur verderop ligt de Chhachodanda school waar wij geld hebben gedoneerd om o.a. de open ruimte tussen de muren en het dak dicht te maken. Hier kregen wij tevens een heerlijke Dahl baht lunch aangeboden. Daarna door naar Gyalthum waar Rajan ons vroeg of wij misschien een sponsor wisten voor de 12 jarige jongen Kiran Lamicchane die alleen woont met zijn 86 jarige opa. Zijn moeder is overleden en zijn vader is alcoholist en woont ver weg.
Bij terugkomst in Nederland hebben wij de vraag voorgelegd aan de sponsor van Phurpi en die wilde ook deze jongen graag helpen. Daar zijn wij heel blij mee!

Bij terugkomst in Kathmandu hebben wij vervolgens Sangmo Sherpa opgezocht. Sangmo wordt gesponsord door een Canadese familie om naar school te gaan en haalt zeer goede cijfers.
Ook hebben we Dawa Sherpa opgezocht die gesponsored wordt door een Nederlandse vrouw om naar school te gaan. Dawa haalt gemiddelde cijfers en studeert heel hard voor haar eindexamen in maart 2015.

Als laatse hebben wij Yeshi Tamang gezien. Zij volgt een opleiding om verpleegster te worden dankzij de sponsoring van een Duitse familie. Ze zit nu in haar laatste jaar en wij hopen dat zij in oktober zal slagen voor de eindexamens. Na een laatste bezoek aan SVN, ons contact voor enkele van de sponsorkinderen, vertrokken wij op 14 december richting India voor een welverdiende vakantie. Het was hard werken in Nepal maar allemaal zeer de moeite waard!

Foto's van het oogkamp, de sponsorkinderen en de schoolprojecten kunnen jullie zien in het FOTOALBUM AAN DE LINKERZIJDE VAN DEZE PAGINA, NET BOVEN ONZE PROFIELFOTO (de bovenste rij foto's) en zodra de film over het oogkamp klaar is laten wij dat weten. (Hieronder staan slechts 20 van de 49 foto's)
Graag willen wij jullie nogmaals heel hartelijk danken voor jullie donaties !
Zonder jullie zou dit alles niet mogelijk zijn!
Met name willen wij graag het 1 mei fonds van de VARA, Slokker Bouwgroep, vestiging Huizen en 26 van hun onderaannemers bedanken voor hun geweldige donaties !


Subha Kamana (tot ziens) van Jenni en Philip
H.A.N.D.S.