DE TREK deel 2
Door: handsnepal
Blijf op de hoogte en volg Jenni en Philip
12 November 2010 | Nepal, Kathmandu
DE TREK deel 2
Om 6 uur in de ochtend ging de wekker af en gingen we ons wassen met ijskoud water. Gelijk wakker dus haha… Na een stevig pannenkoeken ontbijt verlieten we om 8 uur het plaatsje Gosainkunda richting de Gosainkunda pas op 4650 meter. Met een strak blauwe lucht boven ons, liepen wij het dorp uit en al gauw begon de klim. Gelukkig niet zover omdat het plaatsje al op 4310 meter ligt.
Maar toch, met wat sneeuw en een en al losse stenen op het pad, viel het niet mee. Eerst passeerden wij nog een gompa (heilig gebouw) met tientallen ‘prayer flags’ eraan en daarna waren we redelijk snel boven. Mooi uitzicht en wij waren blij dat we op het hoogste punt van de tocht waren en nu gingen dalen. Pff en wat een afdaling! De hele weg (pad) naar Phedi op 3500 meter was oneven en bezaaid met giga rotsen en keien, een hel voor de knieën en Jenni’s kleine teen die gelukkig nog steeds niet uit de kom is gegaan. Na ruim zes uur kwamen wij gebroken in Phedi aan waar je meteen het monument ziet dat hier is opgericht voor de passagiers van het vliegtuig van Thai Air dat hier in 1992 in dichte mist tegen de berg vloog en wat dus niemand heeft overleeft. Ook staat er een stuk van het vliegtuig zelf bij. Verder weinig te beleven hier. De volgende dag weer vroeg op pad richting Tharepati waar onze Nepalese vriend Kalu Sherpa Lama een Lodge heeft. Weer een zware dag met steile afdalingen en klimstukken. Pas rond 17 uur waren we bij de Lodge en Kalu zat ons een stuk voor de lodge al op te wachten, heel leuk! In de avond en de volgende morgen lekker bij zitten kletsen met Kalu en zijn vrouw en na het maken van wat foto’s vertrokken we naar Mangen Goth waar de familie woont wiens dochter wij sponsoren. Om ongeveer 16.00 uur hoorden we op een kwartier lopen van The Greenview Lodge, al een meisje roepen. Het bleek de jongste te zijn, Sangmo. Zij en haar vader Biru stonden ons op te wachten met welkomst sjaals wat hier een traditie is als goede vrienden (of geldschieters..hihi) op bezoek komen. Toen we bij de lodge aankwamen zagen we ook Ganga (de vrouw van Biru) en hun zoontje van ruim 1 jaar. Jammer genoeg was Dawa in Kathmandu i.v.m. school. We hopen haar later te bezoeken.
In de lodge kregen we de grootste kamer en na een heerlijke nacht hebben we de volgende dag benut om de omgeving te verkennen en met de familie te praten.Als dank voor onze financiële steun, kregen wij van Biru een schitterende originele Sherpa gitaar aangeboden en een echt Kukuri mes wat de Tamang mannen altijd bij zich dragen als ze op pad zijn. Echt heel mooi. Ook liet Biru het viewpoint zien waar hij samen met zijn vader, Babu, enkele vlaggen in onze eer had opgehangen zodat de goden ons gunstig gestemd zullen zijn in ons leven. Een hele eer. Tevens een schitterend uitzicht op de hoge bergen in de verte. Verder nog met wat trekkers gepraat en ons verbaast over een groep kampeerders die met zijn vijven aankwamen in het gezelschap van 20 dragers en een gids! De dragers droegen de tenten een toilet, de bagage en een hele keuken plus europees eten met zich mee voor die vijf mensen en dat dan durven kamperen te noemen! De volgende ochtend gingen wij naar Kutumsang waar de schoonmoeder van Biru woont en hij vond het leuk om ons te begeleiden en aldus liepen wij met z’n drieën verder naar beneden. In Kutumsang werden wij ook weer met sjaals ontvangen en mochten wij heerlijk warm in de keuken bij de familie eten in de avond, terwijl de 'gewone' trekkers met z’n allen om 1 kacheltje zaten gevouwen in de eetkamer. Overdag is het dus ruim 25 graden, maar in de avond koelt het heel snel af naar een graag of tien. De volgende morgen had een heerlijke verassing in petto… ze hadden bij de lodge van schoonmama namelijk een echte WARME douche op zonne energie en wat was dat lekker zeg na een week poedelen met koud water!!!
Op 30 oktober was het dan eindelijk zover, we vertrokken voor het laatste stukje naar Golphu Bhanjyang waar wij vier en een halve maand gaan wonen. Met alweer stralend weer verlieten wij na een hartelijk afscheid van Biru en zijn schoonmoeder om 12 uur richting Golphu. Na ongeveer 2 uur lopen zagen wij vanaf een bergtop het dorpje liggen…WOW, na ruim 9 maanden voorbereidingen en vele obstakels waren wij er dan eindelijk! Een emotioneel moment. Wat voor een welkom zou ons daar wachten? We liepen verder en kwamen het dorpje in en niemand die ons welkom heette! Zelfs de lodge eigenaar waar Sir Julphe Chandra Gurung (het hoofd van de school) onze grote rugzakken had afgeleverd wist niet meteen wie wij waren en ook niet waar onze rugzakken met onze kleding voor de komende kleine 5 maanden waren. Slik… Maar toen wij Sir Julphe noemde liet hij iemand die gaan halen en toen kwam het toch nog goed. De volgende dag zou hij ons op komen halen voor een bezoek aan de school. Zo gingen wij dus lekker vroeg en ietwat onrustig slapen om de volgende dag helemaal klaar wakker te zijn. Om 11 uur in de ochtend kwam Sir Julphe ons halen en liep met ons naar de school. Toen wij de hoek omkwamen zagen wij alle 486 leerlingen en 12 leraren buiten staan en ze begonnen allemaal te klappen. Eerst kregen wij van alle leraren een welkomst sjaaal omgehangen en daarna moesten wij door een haag van kinderen die ons ook sjaals en vele bloemenkransen om de nek hingen en ze bleven maar klappen.We voelden ons als een Koning en Konigin. Hierna moesten wij plaatsnemen achter een mooi versierde tafel en kwamen er enkele speeches in het Nepalees en daarna moesten wij speechen. Wij bedankten iedereen voor het zeer hartelijke welkom en vertelde hen dat wij ons verheugden op de samenwerking en het opknappen van de school. Weer een hoop geklap en vervolgens werden wij de lerarenkamer ingeleid waar er meteen een eerste vergadering van ruim een uur volgde. Twaalf mensen in het nepalees wat af en toe vertaald werd door een zeer slecht engels sprekende leraar en af en toe konden wij wat zeggen. Dat werkte dus niet en wij vroegen voor een volgende vergadering de volgende dag met een kleiner groepje om de plannen door te spreken.
Ons verblijf in Golphu Bhanjyang was begonnen…
P.S.
Meer foto’s zijn er te vinden als je onderstaande link aanklikt en oh ja, jullie kunnen ons gewoon smsen hoor. We hebben bereik in Golphu op het centrale pleintje en daar checken wij elke dag onze mobiel. Ook kan je ons e-mailen, maar dat kunnen we maar 1 keer in de 4 of 5 weken checken als we in Kathmandu zijn.
http://www.mijnalbum.nl/Album=VBWUFZDO De vorige was fout! Als de link niet werkt danzelf even los intypen)
Om 6 uur in de ochtend ging de wekker af en gingen we ons wassen met ijskoud water. Gelijk wakker dus haha… Na een stevig pannenkoeken ontbijt verlieten we om 8 uur het plaatsje Gosainkunda richting de Gosainkunda pas op 4650 meter. Met een strak blauwe lucht boven ons, liepen wij het dorp uit en al gauw begon de klim. Gelukkig niet zover omdat het plaatsje al op 4310 meter ligt.
Maar toch, met wat sneeuw en een en al losse stenen op het pad, viel het niet mee. Eerst passeerden wij nog een gompa (heilig gebouw) met tientallen ‘prayer flags’ eraan en daarna waren we redelijk snel boven. Mooi uitzicht en wij waren blij dat we op het hoogste punt van de tocht waren en nu gingen dalen. Pff en wat een afdaling! De hele weg (pad) naar Phedi op 3500 meter was oneven en bezaaid met giga rotsen en keien, een hel voor de knieën en Jenni’s kleine teen die gelukkig nog steeds niet uit de kom is gegaan. Na ruim zes uur kwamen wij gebroken in Phedi aan waar je meteen het monument ziet dat hier is opgericht voor de passagiers van het vliegtuig van Thai Air dat hier in 1992 in dichte mist tegen de berg vloog en wat dus niemand heeft overleeft. Ook staat er een stuk van het vliegtuig zelf bij. Verder weinig te beleven hier. De volgende dag weer vroeg op pad richting Tharepati waar onze Nepalese vriend Kalu Sherpa Lama een Lodge heeft. Weer een zware dag met steile afdalingen en klimstukken. Pas rond 17 uur waren we bij de Lodge en Kalu zat ons een stuk voor de lodge al op te wachten, heel leuk! In de avond en de volgende morgen lekker bij zitten kletsen met Kalu en zijn vrouw en na het maken van wat foto’s vertrokken we naar Mangen Goth waar de familie woont wiens dochter wij sponsoren. Om ongeveer 16.00 uur hoorden we op een kwartier lopen van The Greenview Lodge, al een meisje roepen. Het bleek de jongste te zijn, Sangmo. Zij en haar vader Biru stonden ons op te wachten met welkomst sjaals wat hier een traditie is als goede vrienden (of geldschieters..hihi) op bezoek komen. Toen we bij de lodge aankwamen zagen we ook Ganga (de vrouw van Biru) en hun zoontje van ruim 1 jaar. Jammer genoeg was Dawa in Kathmandu i.v.m. school. We hopen haar later te bezoeken.
In de lodge kregen we de grootste kamer en na een heerlijke nacht hebben we de volgende dag benut om de omgeving te verkennen en met de familie te praten.Als dank voor onze financiële steun, kregen wij van Biru een schitterende originele Sherpa gitaar aangeboden en een echt Kukuri mes wat de Tamang mannen altijd bij zich dragen als ze op pad zijn. Echt heel mooi. Ook liet Biru het viewpoint zien waar hij samen met zijn vader, Babu, enkele vlaggen in onze eer had opgehangen zodat de goden ons gunstig gestemd zullen zijn in ons leven. Een hele eer. Tevens een schitterend uitzicht op de hoge bergen in de verte. Verder nog met wat trekkers gepraat en ons verbaast over een groep kampeerders die met zijn vijven aankwamen in het gezelschap van 20 dragers en een gids! De dragers droegen de tenten een toilet, de bagage en een hele keuken plus europees eten met zich mee voor die vijf mensen en dat dan durven kamperen te noemen! De volgende ochtend gingen wij naar Kutumsang waar de schoonmoeder van Biru woont en hij vond het leuk om ons te begeleiden en aldus liepen wij met z’n drieën verder naar beneden. In Kutumsang werden wij ook weer met sjaals ontvangen en mochten wij heerlijk warm in de keuken bij de familie eten in de avond, terwijl de 'gewone' trekkers met z’n allen om 1 kacheltje zaten gevouwen in de eetkamer. Overdag is het dus ruim 25 graden, maar in de avond koelt het heel snel af naar een graag of tien. De volgende morgen had een heerlijke verassing in petto… ze hadden bij de lodge van schoonmama namelijk een echte WARME douche op zonne energie en wat was dat lekker zeg na een week poedelen met koud water!!!
Op 30 oktober was het dan eindelijk zover, we vertrokken voor het laatste stukje naar Golphu Bhanjyang waar wij vier en een halve maand gaan wonen. Met alweer stralend weer verlieten wij na een hartelijk afscheid van Biru en zijn schoonmoeder om 12 uur richting Golphu. Na ongeveer 2 uur lopen zagen wij vanaf een bergtop het dorpje liggen…WOW, na ruim 9 maanden voorbereidingen en vele obstakels waren wij er dan eindelijk! Een emotioneel moment. Wat voor een welkom zou ons daar wachten? We liepen verder en kwamen het dorpje in en niemand die ons welkom heette! Zelfs de lodge eigenaar waar Sir Julphe Chandra Gurung (het hoofd van de school) onze grote rugzakken had afgeleverd wist niet meteen wie wij waren en ook niet waar onze rugzakken met onze kleding voor de komende kleine 5 maanden waren. Slik… Maar toen wij Sir Julphe noemde liet hij iemand die gaan halen en toen kwam het toch nog goed. De volgende dag zou hij ons op komen halen voor een bezoek aan de school. Zo gingen wij dus lekker vroeg en ietwat onrustig slapen om de volgende dag helemaal klaar wakker te zijn. Om 11 uur in de ochtend kwam Sir Julphe ons halen en liep met ons naar de school. Toen wij de hoek omkwamen zagen wij alle 486 leerlingen en 12 leraren buiten staan en ze begonnen allemaal te klappen. Eerst kregen wij van alle leraren een welkomst sjaaal omgehangen en daarna moesten wij door een haag van kinderen die ons ook sjaals en vele bloemenkransen om de nek hingen en ze bleven maar klappen.We voelden ons als een Koning en Konigin. Hierna moesten wij plaatsnemen achter een mooi versierde tafel en kwamen er enkele speeches in het Nepalees en daarna moesten wij speechen. Wij bedankten iedereen voor het zeer hartelijke welkom en vertelde hen dat wij ons verheugden op de samenwerking en het opknappen van de school. Weer een hoop geklap en vervolgens werden wij de lerarenkamer ingeleid waar er meteen een eerste vergadering van ruim een uur volgde. Twaalf mensen in het nepalees wat af en toe vertaald werd door een zeer slecht engels sprekende leraar en af en toe konden wij wat zeggen. Dat werkte dus niet en wij vroegen voor een volgende vergadering de volgende dag met een kleiner groepje om de plannen door te spreken.
Ons verblijf in Golphu Bhanjyang was begonnen…
P.S.
Meer foto’s zijn er te vinden als je onderstaande link aanklikt en oh ja, jullie kunnen ons gewoon smsen hoor. We hebben bereik in Golphu op het centrale pleintje en daar checken wij elke dag onze mobiel. Ook kan je ons e-mailen, maar dat kunnen we maar 1 keer in de 4 of 5 weken checken als we in Kathmandu zijn.
http://www.mijnalbum.nl/Album=VBWUFZDO De vorige was fout! Als de link niet werkt danzelf even los intypen)
-
12 November 2010 - 06:47
Truce:
Ik vind julie ontzettend dapper!
De nodige "ontberingen"( in onze ogen) hebben jullie al achter de rug.
Geweldig dat jullie nu aan het "echte" werk kunnen beginnen.
Succes! -
12 November 2010 - 08:39
Ghislaine:
Geweldig om je authentiek geschreven verslag te lezen. Dan beleven we jullie avontuur ook een beetje mee. Duidelijk dat met geld alleen je er nog niet bent. Succes verder ! -
12 November 2010 - 10:07
Janette En Roy:
Pfoe, ik ben blij dat jullie veilig zijn aangekomen! Wat een geweldige ervaring moet dit zijn. Wat kan je dan genieten van zoiets "gewoons" als een warme douche, toch? Jullie moeten ze maar snel engels leren, haha, praat toch wat makkelijker.
Lieverds, dikke kus en geniet 110% van jullie verblijf. Keep up the good work.
XXXX Janette -
12 November 2010 - 14:13
Karin En Fred:
Wat een prachtig verslag wederom Koning Philip en Koningin Jenni ! Wat moet dat voor een gevoel geven ! Ik sluit me bij Janette aan, fijn dat jullie goed en veilig zijn aangekomen. Nu gaat het echt beginnen.
Geniet, geniet, geniet !
xxx -
12 November 2010 - 17:42
Marja:
Enjoy de "luxe" van Kathmandu. Lekkere pizza's na weken dahl bat!!
Veel plezier en vooral ook veel geduld tijdens de meetings. Liefs Marja -
13 November 2010 - 10:27
Geert & Marieke:
Namaste Jenni en Philip!
Wat ontzettend leuk om jullie verslagen te lezen en foto's te bekijken. Vooral die foto van die haag met schoolkinderen deed het verhaal echt leven. Wat een teleurstelling zal het zijn geweest toen jullie in eerste instantie niet zo enthousiast werden onthaald in Golphu ...
Een goede tijd gewenst in Kathmandu, geniet van het lekkere eten (ik kan me de heerlijke broodjes en yoghurt met cruesli herinneren)en blijf vooral schrijven. Wij zullen printjes aan Jan en Nel geven.
groetjes,
Geert & Marieke -
13 November 2010 - 11:26
Sylvia En Fred:
Geweldig dat er nu een vlag voor jullie in de wind wappert!
En betreft de kampeerders met dragers en toilet, dat lijkt me ook wel wat! europees eten is nou weer jammer, dan liever een leuke nepaleense kok. :)
Groetjes Sylvia -
09 December 2010 - 08:22
Marion & Nico:
He Philip van HARTE GEFELICITEERD met je verjaardag. Een mooie dag toegewenst en ik zal er de hele dag aan denken. Gaat het goed? Dikke kus van mij en een hand van Nico. Groetjes -
23 December 2010 - 08:26
Alie:
Hoi
Nog steeds veel sneeuw hier het ziet er schitterend uit.
Wens jullie fijne Kerstdagen en goed
oud en nieuw.
We nemen eenflinke borrel en neem er zelf ook een. Alles is okee hier Steef met Bernard in Oostenrijk skieen en drinken nou luitjes tot gauw
Groetjes .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
