GOLPHUBHANJYANG deel 2
Door: handsnepal
Blijf op de hoogte en volg Jenni en Philip
28 December 2010 | Nepal, Kathmandu
GOLPHUBHANJYANG deel 2
Vandaag, 9 december, is het mijn verjaardag (janmadeen in het Nepalees). Vanochtend van Jenni een mooie en lieve kaart gekregen en een mooie schoudertas (hippie achtig, hihi) en een stoffen roos in een glazen doosje waarop ‘Happy Birthday’ staat. Vorige maand al in Kathmandu een ander cadeau voor mijn verjaardag gekocht. Een paar handgemaakte leren schoenen van Versace voor maar € 50! Vanavond heeft Jenni een etentje geregeld met alle leraren plus aanhang en dus gaan we met ongeveer 25 mensen rijst met curry eten en wat stukjes kip. We hopen alleen dat er geen andere toeristen in de lodge willen eten en overnachten, want daar is dan geen plaats meer voor.
Afgelopen zaterdag hadden we weer een feest, een bruiloft. Eerst gingen we met een groep naar een plaatsje hier vlakbij (Thodong) en daarna moesten we naar Chipling lopen wat ongeveer 1 ½ uur duurde. Daar gingen we de bruid ophalen en vervolgens na een maaltijd en wat drank moesten we weer teruglopen naar Thodong waar de bruidegom woont en waar ze gaan wonen. De terugtocht duurde wat langer omdat het veel klimmen was. Voor ons niet zo erg, maar de vrienden van de bruidegom moesten de bruid de hele weg op hun rug dragen, want dat is de gewoonte voor Sherpa’s. Steeds een ander en dan te bedenken dat het soms echt steil omhoog gaat. Na ruim 2 uur waren we weer in Thodong en begon het feest met weer eten en drinken en veel dansen. Erg leuk allemaal!
Zondag rustig aan gedaan. Wel zijn we begonnen met een rondgang door het dorp waarbij we iedereen vragen wat zij vinden dat er met het geld voor het dorp gedaan moet worden en om informatie te krijgen over de samenstelling van het dorp qua inwoner aantallen en hoe zij hun brood verdienen. Erg interessant en leuk om iedereen individueel te ontmoeten. Het zal ruim een week gaan duren voordat we iedereen gehad hebben, maar wel blijkt al dat de meesten voor twee openbare toiletten kiezen als hulp voor hun dorp.
Maandag zijn we wat gaan lopen naar andere dorpen in de omgeving en na ruim 4 uur waren we weer terug en een ervaring rijker omdat we onze weg door een bos en over de bergen zelf moesten zoeken. Halverwege heerlijk gerelaxt op een bergtop. Dinsdag waren we uitgenodigd voor de slot ceremonie van de maand meditatie door de Lama’s. Opnieuw veel eten en drinken (Tibetaanse thee met yakboter en zout erin…) en mooie ceremonies met gebeden en muziek .
Op de weg terug halverwege de berg hadden we nog een korte bespreking met mensen van de school van Kutumsang. Zij hadden ons gezocht maar aangezien we in het klooster waren, ons niet gevonden en dus maar even vergaderen op een wandelpad. Tja, agenda’s voor een vergadering kennen ze niet en dus alles lekker informeel. Vandaag, 9 december, komen ze nogmaals langs om te overleggen. Daarvoor moeten ze dan wel weer enkele uren lopen. De volgende keer gaan wij wel naar hen toe. Jenni is inmiddels al een echte lerares. Ze heeft de klassen goed in de hand en heeft er met haar charme voor gezorgd dat de leerlingen nu een stuk minder verlegen zijn en de leraren zijn echt blij met haar input.
Morgen komen eindelijk de zakken cement aan in het dorp en kunnen we gaan beginnen met het opknappen van de school! Eindelijk kunnen we met het echte werk beginnen en is het niet alleen maar steeds vergaderen e.d. Tegen de tijd dat ik dit artikel op waarbenjij.nu heb gezet (eind december) moeten we al aardig opgeschoten zijn en kan ik ook wat foto’s van het werk op de site zetten. (het is vandaag 24 december en inderdaad hebben ze al 3 lokalen gedaan.)
Ondertussen genieten wij nog elke dag van ons avontuur hier en lijkt Nederland en de ijzel en kou ver weg en ook ons werk missen we niet..Dhuh!!! Haha. Om jullie nog even jaloers te maken… al weken lang elke dag stralend weer hier met overdag korte mouwen weer. Alleen vanaf 1600 uur en
‘s nachts erg koud (min 5 graden ongeveer) vooral omdat er geen verwarming is in de lodge. Maar onze portie van winterweer komt heus nog wel hoor (hoop ik).
Gisteren, 18 dec., zijn we naar Kutumsang gegaan vanwege het arriveren van de nieuwe schoolbanken die we voor de school in Solshing Gaon en de school in Neyemba hebben gekocht. Aangezien we meer geld hebben ontvangen dan we verwacht hadden, was er wat geld over voor andere scholen. In onze oprichtingsakte staat ook dat wij in de hele Helambu regio willen helpen. We hadden alleen niet verwacht dat dit al in 2010 zou kunnen, maar door extra gulle donaties kan dat dus wel en daar zijn we erg blij mee. Dat is in de toekomst ook ons doel. We willen ons echt gaan richten op het helpen van schooltjes in de armere dorpen, die dus niet op de trekking route liggen.
Dus in het kort besteden we de €6345 als volgt (we houden een beetje reserve achter voor 2011):
Vocht probleem school Golphu Bhanjyang verhelpen: € 2000
2 extra wc’s voor de school in Golphu Bhanjyang: € 1000
2 openbare wc’s voor de dorp Golphu Bhanjyang: € 1000
3 openbare wc’s voor de dorp Thulo Syabru: € 1000
20 schoolbanken voor een school in Solshing Gaon: € 550
Vochtvrij maken 4 lokalen + kantoor school in Solshing Gaon: € 450
6 schoolbanken voor een school in Neyemba: € 165
Muur dichtmaken tussen 2 lokalen + nieuwe buitendeur € 180
maken voor school in Neyemba:
TOTAAL: € 6345
We hopen dat iedereen het met deze kleine verandering in doelen en verdeling van het geld, eens is.
(Onderaan deze pagina is een duidelijke uitleg te lezen waarom we tot deze verdeling gekomen zijn.)
Tevens weer een vergadering gehad met een aantal vertegenwoordigers van de schooltjes en hun wensen voor de toekomst besproken. Hierbij moeten wij echt duidelijk zijn wat onze bedoeling is, want anders komen ze met wensen als een mooie muur om de school of extra geld voor een computer en computerleraar terwijl ze niet eens elektriciteit hebben. Ik bedoel maar. We moeten op onze strepen staan.
Het aantal vergaderingen is langzaamaan niet meer te tellen. Over alles willen ze eerst praten en daarna de beslissingen bepraten met anderen en als het project dan loopt, dan willen ze weer een vergadering over het verloop of ze komen opeens met meer wensen en ook dan moeten wij weer voet bij stuk houden. Het zaken doen en het bouwen hier is niet te vergelijken met de manier waarop dat in ons land gaat. Je moet veel geduld hebben en door blijven vragen als ze een antwoord geven. Soms komen ze namelijk vijf minuten later met een heel ander antwoord dan eventjes daarvoor. Lastig, maar wel een uitdaging en erg leuk om te doen en wij hebben veel geduld dus dat komt allemaal goed. Voor nu sluit ik het verhaal af, maar niet nadat ik iedereen, ook namens Jenni, alvast een heel goed en gezond 2011 heb gewenst en hopelijk heeft iedereen een fijne kerst gehad!
Namasté vanuit Kathmandu en subha kamana (best wishes) en vergeet niet op mijnalbum.nl te kijken voor meer nieuwe foto’s.
VOOR DE LIEFHEBBERS… NA DIT DEEL 2 KOMT JENNI’S DAGBOEK (in het Engels) OP WAARBENJIJ.NU.
DUS VOOR DE ECHTE LEZERS EN INFOFREAKS WORDT DAT GENIETEN!!!!27 BLADZIJDEN LANG EN HET IS DE MOEITE ZEKER WAARD!!!!!
EXTRA INFO AANGAANDE DONATIES EN SPONSORING
Nu wij bijna twee maanden in Golphubhanjyang zijn en vele vergaderingen met het hoofd van de school , het School Management Committee en de plaatselijke vertegenwoordigers hebben gehad, zijn wij tot de conclusie gekomen dat de hulp voor het dorp op een andere manier moet dan dat wij tot nu toe hadden aangenomen. Uiteraard gaan wij 6 van de 12 schoollokalen vochtvrij maken en 2 extra wc's voor de kinderen bouwen (op dit moment zijn er 2 wc's voor 486 leerlingen!!). De werkzaamheden aan de school zijn nu, eind december, aan de gang. Maar wij zijn er nog niet uit aangaande het geld voor de dorpelingen. Wij willen proberen het geld te besteden aan iets waar ALLE dorpelingen wat aan hebben. Als we alleen geiten kopen dan hebben alleen DIE dorpelingen er profijt van en dat vinden wij en de lokale vertegenwoordigers toch niet zo goed idee.
Om helemaal zeker te zijn wat de wensen van de dorpelingen zijn, hebben wij alle mensen in het dorp gevraagd wat zij graag als hulp zouden willen. De naaimachines hebben ze al geprobeerd zeggen ze en dat werkte niet. Tevens hebben wij en de dorpelingen gebrainstormd over het idee om enkele van hen een cursus breien en weven aan te bieden zodat zij tassen, petjes, handschoenen en dergelijke kunnen maken om aan de toeristen te verkopen. Hiervoor hebben enkele mensen belangstelling getoond, maar toen zij en wij hoorden dat de training zes maanden duurt (elke dag) en erg veel geld kost, hebben we dat laten varen. Zij hebben immers geen tijd om elke dag een training te gaan volgen omdat ze op het land moeten werken en het huishouden doen etc.
Wel heeft de lokale vrouwenbeweging van Pahkagaon, een aangrenzend dorpje, belangstelling in een paar geiten voor algemeen gebruik waarbij de geiten gebruikt worden om te fokken en de kleine geitjes worden doorverkocht en van de winst wordt vervolgens een deel apart gezet om arme families te ondersteunen die in financiële nood verkeren. Misschien dat wij daar nog iets mee gaan doen. Hopelijk vinden jullie het niet erg als we jullie geld aan iets anders besteden dan alleen maar geiten of een naaimachine! Wat voor ons en hopelijk ook voor jullie het belangrijkste is, is dat het geld op de beste manier besteed wordt
Doordat wij ondertussen ruim 5 keer meer geld hebben ontvangen dan wij verwacht hadden, zijn wij ook in staat om naast de school in Golphubhanjyang enkele andere kleinere lokale schooltjes die niet op de trekkersroute liggen, financieel te helpen. De afspraak met de school in Golphu is altijd geweest dat wij dit jaar de helft van de lokalen zouden opknappen en volgend jaar de rest. Deze afspraak wordt van beide zijde gerespecteerd. Wij hebben hiervoor gekozen omdat wij eerst willen zien of zij zich ook aan hun afspraken houden qua opknappen van de school en dat zij dus echt doen met het geld wat de afspraak was en wat ook is vastgelegd in een ondertekend document. Vandaar het extra geld voor de andere schooltjes. Wij zijn nu bezig met werkbezoeken aan de schooltjes op enkele uren lopen van Golphu die dus niet op de trektochten liggen. Daarna gaan wij een inventarisatie maken van wat elke school nodig heeft en vervolgens bekijken wat wij nu kunnen investeren. Voor volgend jaar zijn wij ook al naar enkele projecten aan het kijken, maar daarover later meer informatie.
Tot zover deze update aangaande onze activiteiten.
Philip Richter en Jenni Richardson (H.A.N.D.S.)
VOOR DE LIEFHEBBERS… NA DIT DEEL 2 KOMT JENNI’S DAGBOEK (in het Engels) OP WAARBENJIJ.NU.
DUS VOOR DE ECHTE LEZERS EN INFOFREAKS WORDT DAT GENIETEN!!!!27 BLADZIJDEN LANG EN HET IS DE MOEITE ZEKER WAARD!!!!!
Vandaag, 9 december, is het mijn verjaardag (janmadeen in het Nepalees). Vanochtend van Jenni een mooie en lieve kaart gekregen en een mooie schoudertas (hippie achtig, hihi) en een stoffen roos in een glazen doosje waarop ‘Happy Birthday’ staat. Vorige maand al in Kathmandu een ander cadeau voor mijn verjaardag gekocht. Een paar handgemaakte leren schoenen van Versace voor maar € 50! Vanavond heeft Jenni een etentje geregeld met alle leraren plus aanhang en dus gaan we met ongeveer 25 mensen rijst met curry eten en wat stukjes kip. We hopen alleen dat er geen andere toeristen in de lodge willen eten en overnachten, want daar is dan geen plaats meer voor.
Afgelopen zaterdag hadden we weer een feest, een bruiloft. Eerst gingen we met een groep naar een plaatsje hier vlakbij (Thodong) en daarna moesten we naar Chipling lopen wat ongeveer 1 ½ uur duurde. Daar gingen we de bruid ophalen en vervolgens na een maaltijd en wat drank moesten we weer teruglopen naar Thodong waar de bruidegom woont en waar ze gaan wonen. De terugtocht duurde wat langer omdat het veel klimmen was. Voor ons niet zo erg, maar de vrienden van de bruidegom moesten de bruid de hele weg op hun rug dragen, want dat is de gewoonte voor Sherpa’s. Steeds een ander en dan te bedenken dat het soms echt steil omhoog gaat. Na ruim 2 uur waren we weer in Thodong en begon het feest met weer eten en drinken en veel dansen. Erg leuk allemaal!
Zondag rustig aan gedaan. Wel zijn we begonnen met een rondgang door het dorp waarbij we iedereen vragen wat zij vinden dat er met het geld voor het dorp gedaan moet worden en om informatie te krijgen over de samenstelling van het dorp qua inwoner aantallen en hoe zij hun brood verdienen. Erg interessant en leuk om iedereen individueel te ontmoeten. Het zal ruim een week gaan duren voordat we iedereen gehad hebben, maar wel blijkt al dat de meesten voor twee openbare toiletten kiezen als hulp voor hun dorp.
Maandag zijn we wat gaan lopen naar andere dorpen in de omgeving en na ruim 4 uur waren we weer terug en een ervaring rijker omdat we onze weg door een bos en over de bergen zelf moesten zoeken. Halverwege heerlijk gerelaxt op een bergtop. Dinsdag waren we uitgenodigd voor de slot ceremonie van de maand meditatie door de Lama’s. Opnieuw veel eten en drinken (Tibetaanse thee met yakboter en zout erin…) en mooie ceremonies met gebeden en muziek .
Op de weg terug halverwege de berg hadden we nog een korte bespreking met mensen van de school van Kutumsang. Zij hadden ons gezocht maar aangezien we in het klooster waren, ons niet gevonden en dus maar even vergaderen op een wandelpad. Tja, agenda’s voor een vergadering kennen ze niet en dus alles lekker informeel. Vandaag, 9 december, komen ze nogmaals langs om te overleggen. Daarvoor moeten ze dan wel weer enkele uren lopen. De volgende keer gaan wij wel naar hen toe. Jenni is inmiddels al een echte lerares. Ze heeft de klassen goed in de hand en heeft er met haar charme voor gezorgd dat de leerlingen nu een stuk minder verlegen zijn en de leraren zijn echt blij met haar input.
Morgen komen eindelijk de zakken cement aan in het dorp en kunnen we gaan beginnen met het opknappen van de school! Eindelijk kunnen we met het echte werk beginnen en is het niet alleen maar steeds vergaderen e.d. Tegen de tijd dat ik dit artikel op waarbenjij.nu heb gezet (eind december) moeten we al aardig opgeschoten zijn en kan ik ook wat foto’s van het werk op de site zetten. (het is vandaag 24 december en inderdaad hebben ze al 3 lokalen gedaan.)
Ondertussen genieten wij nog elke dag van ons avontuur hier en lijkt Nederland en de ijzel en kou ver weg en ook ons werk missen we niet..Dhuh!!! Haha. Om jullie nog even jaloers te maken… al weken lang elke dag stralend weer hier met overdag korte mouwen weer. Alleen vanaf 1600 uur en
‘s nachts erg koud (min 5 graden ongeveer) vooral omdat er geen verwarming is in de lodge. Maar onze portie van winterweer komt heus nog wel hoor (hoop ik).
Gisteren, 18 dec., zijn we naar Kutumsang gegaan vanwege het arriveren van de nieuwe schoolbanken die we voor de school in Solshing Gaon en de school in Neyemba hebben gekocht. Aangezien we meer geld hebben ontvangen dan we verwacht hadden, was er wat geld over voor andere scholen. In onze oprichtingsakte staat ook dat wij in de hele Helambu regio willen helpen. We hadden alleen niet verwacht dat dit al in 2010 zou kunnen, maar door extra gulle donaties kan dat dus wel en daar zijn we erg blij mee. Dat is in de toekomst ook ons doel. We willen ons echt gaan richten op het helpen van schooltjes in de armere dorpen, die dus niet op de trekking route liggen.
Dus in het kort besteden we de €6345 als volgt (we houden een beetje reserve achter voor 2011):
Vocht probleem school Golphu Bhanjyang verhelpen: € 2000
2 extra wc’s voor de school in Golphu Bhanjyang: € 1000
2 openbare wc’s voor de dorp Golphu Bhanjyang: € 1000
3 openbare wc’s voor de dorp Thulo Syabru: € 1000
20 schoolbanken voor een school in Solshing Gaon: € 550
Vochtvrij maken 4 lokalen + kantoor school in Solshing Gaon: € 450
6 schoolbanken voor een school in Neyemba: € 165
Muur dichtmaken tussen 2 lokalen + nieuwe buitendeur € 180
maken voor school in Neyemba:
TOTAAL: € 6345
We hopen dat iedereen het met deze kleine verandering in doelen en verdeling van het geld, eens is.
(Onderaan deze pagina is een duidelijke uitleg te lezen waarom we tot deze verdeling gekomen zijn.)
Tevens weer een vergadering gehad met een aantal vertegenwoordigers van de schooltjes en hun wensen voor de toekomst besproken. Hierbij moeten wij echt duidelijk zijn wat onze bedoeling is, want anders komen ze met wensen als een mooie muur om de school of extra geld voor een computer en computerleraar terwijl ze niet eens elektriciteit hebben. Ik bedoel maar. We moeten op onze strepen staan.
Het aantal vergaderingen is langzaamaan niet meer te tellen. Over alles willen ze eerst praten en daarna de beslissingen bepraten met anderen en als het project dan loopt, dan willen ze weer een vergadering over het verloop of ze komen opeens met meer wensen en ook dan moeten wij weer voet bij stuk houden. Het zaken doen en het bouwen hier is niet te vergelijken met de manier waarop dat in ons land gaat. Je moet veel geduld hebben en door blijven vragen als ze een antwoord geven. Soms komen ze namelijk vijf minuten later met een heel ander antwoord dan eventjes daarvoor. Lastig, maar wel een uitdaging en erg leuk om te doen en wij hebben veel geduld dus dat komt allemaal goed. Voor nu sluit ik het verhaal af, maar niet nadat ik iedereen, ook namens Jenni, alvast een heel goed en gezond 2011 heb gewenst en hopelijk heeft iedereen een fijne kerst gehad!
Namasté vanuit Kathmandu en subha kamana (best wishes) en vergeet niet op mijnalbum.nl te kijken voor meer nieuwe foto’s.
VOOR DE LIEFHEBBERS… NA DIT DEEL 2 KOMT JENNI’S DAGBOEK (in het Engels) OP WAARBENJIJ.NU.
DUS VOOR DE ECHTE LEZERS EN INFOFREAKS WORDT DAT GENIETEN!!!!27 BLADZIJDEN LANG EN HET IS DE MOEITE ZEKER WAARD!!!!!
EXTRA INFO AANGAANDE DONATIES EN SPONSORING
Nu wij bijna twee maanden in Golphubhanjyang zijn en vele vergaderingen met het hoofd van de school , het School Management Committee en de plaatselijke vertegenwoordigers hebben gehad, zijn wij tot de conclusie gekomen dat de hulp voor het dorp op een andere manier moet dan dat wij tot nu toe hadden aangenomen. Uiteraard gaan wij 6 van de 12 schoollokalen vochtvrij maken en 2 extra wc's voor de kinderen bouwen (op dit moment zijn er 2 wc's voor 486 leerlingen!!). De werkzaamheden aan de school zijn nu, eind december, aan de gang. Maar wij zijn er nog niet uit aangaande het geld voor de dorpelingen. Wij willen proberen het geld te besteden aan iets waar ALLE dorpelingen wat aan hebben. Als we alleen geiten kopen dan hebben alleen DIE dorpelingen er profijt van en dat vinden wij en de lokale vertegenwoordigers toch niet zo goed idee.
Om helemaal zeker te zijn wat de wensen van de dorpelingen zijn, hebben wij alle mensen in het dorp gevraagd wat zij graag als hulp zouden willen. De naaimachines hebben ze al geprobeerd zeggen ze en dat werkte niet. Tevens hebben wij en de dorpelingen gebrainstormd over het idee om enkele van hen een cursus breien en weven aan te bieden zodat zij tassen, petjes, handschoenen en dergelijke kunnen maken om aan de toeristen te verkopen. Hiervoor hebben enkele mensen belangstelling getoond, maar toen zij en wij hoorden dat de training zes maanden duurt (elke dag) en erg veel geld kost, hebben we dat laten varen. Zij hebben immers geen tijd om elke dag een training te gaan volgen omdat ze op het land moeten werken en het huishouden doen etc.
Wel heeft de lokale vrouwenbeweging van Pahkagaon, een aangrenzend dorpje, belangstelling in een paar geiten voor algemeen gebruik waarbij de geiten gebruikt worden om te fokken en de kleine geitjes worden doorverkocht en van de winst wordt vervolgens een deel apart gezet om arme families te ondersteunen die in financiële nood verkeren. Misschien dat wij daar nog iets mee gaan doen. Hopelijk vinden jullie het niet erg als we jullie geld aan iets anders besteden dan alleen maar geiten of een naaimachine! Wat voor ons en hopelijk ook voor jullie het belangrijkste is, is dat het geld op de beste manier besteed wordt
Doordat wij ondertussen ruim 5 keer meer geld hebben ontvangen dan wij verwacht hadden, zijn wij ook in staat om naast de school in Golphubhanjyang enkele andere kleinere lokale schooltjes die niet op de trekkersroute liggen, financieel te helpen. De afspraak met de school in Golphu is altijd geweest dat wij dit jaar de helft van de lokalen zouden opknappen en volgend jaar de rest. Deze afspraak wordt van beide zijde gerespecteerd. Wij hebben hiervoor gekozen omdat wij eerst willen zien of zij zich ook aan hun afspraken houden qua opknappen van de school en dat zij dus echt doen met het geld wat de afspraak was en wat ook is vastgelegd in een ondertekend document. Vandaar het extra geld voor de andere schooltjes. Wij zijn nu bezig met werkbezoeken aan de schooltjes op enkele uren lopen van Golphu die dus niet op de trektochten liggen. Daarna gaan wij een inventarisatie maken van wat elke school nodig heeft en vervolgens bekijken wat wij nu kunnen investeren. Voor volgend jaar zijn wij ook al naar enkele projecten aan het kijken, maar daarover later meer informatie.
Tot zover deze update aangaande onze activiteiten.
Philip Richter en Jenni Richardson (H.A.N.D.S.)
VOOR DE LIEFHEBBERS… NA DIT DEEL 2 KOMT JENNI’S DAGBOEK (in het Engels) OP WAARBENJIJ.NU.
DUS VOOR DE ECHTE LEZERS EN INFOFREAKS WORDT DAT GENIETEN!!!!27 BLADZIJDEN LANG EN HET IS DE MOEITE ZEKER WAARD!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
